Hieronder de integrale weergaven over de beroepsvereniging voor klantmanagers. Ik plaats hem hier ook. Meediscussieren?
Op de dag van de uitvoering in Zuid Holland sprak Diederik de verzamelde klantmanagers toe (ong. 40). Hij riep iedereen op om lid te worden. (I second the motion) en vertelde over het werk dat de vereniging doet. Het bestuur praat inmiddels met opleidingen over een opleidingsprofiel en mag aanschuiven bij het uitvoeringspanel van het ministerie van SZW en een vroegtijdig oordeel helpen vellen over wetsontwerpen.
Het gaf me het idee dat men aan een lange mars door de instituties is begonnen.
Op het gevaar af dat ik voor mijn beurt praat -ik ben ten slotte geen klantmanager- het leek mij een gemiste kans.
Er is zoveel aan de hand in dit beroep waarover vakmensen een oordeel zouden moeten geven.
De treitertrajecten, het dwangarbeiddispuut, uit de hand gelopen verplichtingen zoals eindeloos verplicht solliciteren.
Mijn hoop is dat het debat wordt gezocht en niet het overlegcircuit. Kortom, moet een beroepsvereniging niet een beetje meer horzel zijn.
5 commentaren
Hans van Iersel • Si!
Job de Jonge • Beste Klaas, de door jou aangehaalde reintegratiemiddelen krijgen door jouw wijze van her-benoemen, wel een heel makaber karakter. Door deze her-benoeming zal een beroepsvereniging alleen bestaansrecht hebben als zij een, ongeleide, horzel is? 2013 is het jaar waarin we ,stad en W&I ,tegen de financiele grenzen aanlopen en ons dwingen tot een opnieuw kijken naar ons doel en middelen. Daarin past een beroepsvereniging die op constructieve wijze meedenkt, meekijkt en meewerkt : geen volgzame club die alleen een bijdrage levert aan het upgraden van de nodige skills zodat de uitvoering van het beleid kritiekloos zal worden gedaan maar ook geen club die namens de werkzoekenden ( dus geen “klanten”!) het debat opzoekt.
Sebastiaan Hol • Beste Klaas,
Als actief lid van de Beroepsvereniging wil ik van harte jouw betoog ondersteunen. Maar ik merk dat er twee kanten zijn aan dat zijn van een luis in de pels. Uiteraard kom ik situaties tegen waarvan ik denk: dat kan beter (niet anders, maar BETER, om met filosoof René Gude te spreken – ik bracht dat ook in tijdens de zogenaamde Inspiratiemiddag van de Programmaraad ‘Samen voor de Klant’). Ik geef daar wel eens een voorbeeld van in discussies in LinkedIn groepen. Maar je kan geen beestjes bij de naam noemen. Vooral als je wil solliciteren op een baan bij een “droomdienst” of ergens weer opnieuw gedetacheerd wil worden (zoals DWI Amsterdam) kan je ook weer niet tè kritisch zijn, als je geen (ander) vast inkomen hebt.
Er zit overigens ook al een tijd een artikel over “Effectief Vakmanschap” in mijn hoofd dat popelt om er uit te komen, op schrift. Hopelijk vóór de deadline van het decembernummer van Sociaal Bestek.
Een groet vanuit het mooie stadje Hoorn,
Sebastiaan.
Sebastiaan Hol • Zie ook verwijzing in de LI-groep van de Beroepsvereniging BvK naar een discussie in weer een andere LI-groep (van Professional Partners) over dat mensen in de bijstand te snel ontheven worden van de actieve arbeidsverplichtingen van artikel 9 WWB.
Klaas Folkerts • @job:
Ik denk dat wij het eigenlijk wel eens zijn ondanks mijn wat scherpe woordkeuze. Ik heb de termen overgenomen die ik in publieke debatten en publicaties tegenkwam. Wat ik in deze discussies mis is juist de inbreng van de professional. Het debat over verplicht vrijwilligers wordt gedomineerd door door allerlei (semi)juridisch geneuzel en door vrijwilligers die bovenal vrijwilliger willen blijven. Het zou prettig zijn als er vanuit professionals werd bijgedragen over de professionele standaard die wordt gehanteerd. Wat doe je wel, wat niet en waarom is dat zo. Het probleem is dat hier te weinig aandacht voor is geweest, maar dat is geen reden om er niet over te beginnen. De BVK zou aan het debat deel moeten nemen namens de professionals en niet namens de werkzoekenden.
@sebastiaan
Ik kan me voorstellen dat je als individu niet altijd het beestje bij de naam kunt noemen. Dat maakt een belangenvereniging alleen maar belangrijker. Ik ben erg benieuwd naar je artikel.
1 seconde geleden
WERKLUST 
Hoi Klaas,
Ik heb de link naar je blog – voorzien van een algemeen commentaar, citaat over de “treitertrajecten” en de oproep om te reageren geplaatst in de LinkedIn-groep van de Beroepsvereniging voor Klantmanagers (en meteen ook even bij Divosa Effectiviteit en Vakmanschap). Nu hopen op reacties…
Soms kom je overigens wel eens een klant tegen die je in een treitertraject wil stoppen. Een dame van nog geen 50 die geen klap uitvoert, klaagt over longproblemen – gebruikt een inhaler, maar rookt ook als een ketter – en haar “psiegiese klachten”, die kan wel een zetje gebruiken. Terwijl je nog geen uur later een dame spreekt die werkelijk met een psychische stoornis gediagnostiseerd is, maar uit zichzelf allerlei vrijwilligerwerk doet bij organisaties en individuele personen (zoals een oudere, hulpbehoevende buurvrouw). Het is ook de categorie cliënten waar ik aan moet denken als ik politici in de Tweede Kamer (of zoals de voormalige staatssecretaris Paul de Krom), ambtenaren op een ministerie of een directeur van een heel grote sociale dienst denigrerend hoor spreken over bijstandsklanten als standaard profiteurs en fraudeurs, en dan word ik zo kwaad! Is dat het horzelige dat je bedoelt?
Sebastiaan.
LikeLike
Ja, ik erger me ook aan gemakkelijke generaties in de politiek (en overigens ook op verjaardagfeestjes) net de daar steevast op volgende conclusie dat de klaplopers aan het werk gezet moeten worden.
De professionele vraag is namelijk hoe je dat zowel in het ene als het andere geval aanpakt. Bij jouw mevrouw 1 kom je er niet met lichte aandrang. Maar dan blijft wel de vraag staan hoe je na jouw “zetje” zo ver komt dat zij zelf het heft in handen neemt en komt tot betere oplossingen voor zichzelf (en stopt met roken natuurlijk).
Mevrouw 2 is misschien niet gebaat met betaald werk maar betekent dat ook dat zij altijd bijstandafhankelijk blijft en wat kunnen we daar eigenlijk aan doen.
LikeLike