Voor mijn maandelijkse geldje ben ik beleidsadviseur. Dat is in veel opzichten een erg ingewikkeld vak maar ik kan het ook heel simpel zeggen. Het werkt ongeveer zo: Er is iets in de omgeving van een bedrijf/overheid waaraan wat moet gebeuren. De beleidsadviseur bedenkt wat dat dan is en schrijft het op. Dit noemen we een advies. Hij stuurt dit advies naar iemand die er een besluit over kan nemen. Die geeft er een klap op.
Klaar.
Dit is wat het is en -u raadt het al- dit is ook zoals het nooit gaat. Eén van de redenen hiervoor is, wat de Amerikaanse marketinggoeroe Seth Godin “shipping” noemt.
- Verschepen.
De problemen met het verschepen van een advies of van een plan hebben te maken met de volgende vragen:
- Waarom is brainstormen over een goed idee zo lastig?
- Waarom draaien directies de meeste goede projecten de nek om?
- Klopt het dat hoe meer mensen aan een project werken, hoe groter de kans is dat het niks wordt?
- Waarom zijn de meeste producten beneden het gemiddelde en is de rest “mwah”?
- Waarom is het zo moeilijk om op tijd te verschepen?
- Waarom helpen tijdsdruk en een deadline soms om een product beter te maken? (uit 99U.)
Het antwoord op alle hierboven gestelde vragen is weerstand.
- Weerstand.
Weerstand is het kleine mannetje op je schouder dat je influistert dat het allemaal wel niets zal worden. Het spreekt zinnetjes uit die beginnen met “maar” en “wat als nu…”
Het is dat kleine mannetje dat je projecten en plannen de vernieling injaagt.
En niet alleen die van jou. Iedereen heeft een klien maantje op zijn schouder dat dezelfde zinnetjes uitbalkt.
- Wat doe je daar nu aan.
Hoe langer je wacht met verschepen, hoe meer het mannetje op je schouder de kans krijgt zijn destructieve zinnetjes uit te spreken.
En dat geldt natuurlijk ook voor de mannetjes op andermans schouder.
Dus verscheep snel. Maak snel duidelijk welke kant je op wilt. Werk met een kleine groep collega’s. Vorm een gideonsbende.
Verscheep snel en win.
WERKLUST 
Mogge Klaas. Goed stuk weer. Op basis van mijn inmiddels 20 jaar lange ervaring met ‘een goed idee’ denk ik dat er nog twee factoren een rol spelen bij verschepen. De eerste is dat anderen niet alleen het idee, maar ook het goede ervan moeten begrijpen. Daaraan ligt volgens mij ten grondslag dat de iedereen die meedoet aan de brainstorm voor goede ideeën, hetzelfde probleem voor ogen heeft/moet hebben, waarvoor het goede idee een oplossing is. 🙂 In mijn ervaring is het genereren van ideeën meestal niet zo moeilijk. Ons menselijk brein, ben ik van overtuigd, werkt juist als een ideeëngenerator. Maar een idee is pas een goed idee, als het een probleem oplost. En daar wringt de schoen. Ik pleit er dus voor het ‘probleem te zoeken’ en te definiëren, en dan volgen de goede ideeën als vanzelf.
Het tweede aspect is veel minder prozaïsch. Daar spelen volgens mij een aantal menselijke eigenschappen als afgunst, macht, jaloezie, competitie, en vele andere minder mooie karaktertrekken in mensjes met ideeën een rol. Niets menselijks is ons tenslotte vreemd. Ik heb in mijn vrijwilligerswerk voor een kynologische rasvereniging (Sorry ik weet dat je niet van honden houdt) de beste ideeën zien sneuvelen omdat:
– een goede vriend daardoor werd benadeeld en het betreffende bestuurslid koos op basis van loyaliteit
– iemand in zijn geliefde taakje en routine werd doorbroken, en die persoon de implementatie van het idee aldus frustreerde
– iemand jaloers werd omdat hij/zij het idee niet zelf bedacht had, en weigerde aan de uitvoering vorm te geven
– het eigenbelang door het idee in het geding kwam, minder pups kunnen fokken bijvoorbeeld
– etc etc.
Ik hoef jou niet uit te leggen wat mensen allemaal doen:-). Groeten, Patrice
LikeLike
Oh ja, je hebt natuurlijk helemaal gelijk. De voornaamste strategie pom het eerste probleem voor te blijven, is nog steeds wel snel verschepen. Afgunst en naijver zijn verder moeilijk te verslaan bij kynologen en overla elders
LikeLike